ujian buatku.....

ALHAMDULILLAH..aku masih mampu berjalan...setelah sebulan lebih berlalu peristiwa hitam dala hidup ku..aku kemalangn motor...aku masih ingt lagi tarikh nya 18/3... hanya ALLAH yg tahu perasaan ku ketika  itu..ramai kawan2 ku yang tak tahu aku kemalangn motor...hehe.. ada juga yg tak sangka... yg paling lucu orang gelarkan aku "muslimah rempit"..hahaha 

hehe ape pun perkara dah berlalu.... ini semua mennyedarkan diri ku...mai tahu dan mai pasti "ALLAH tidak akan memberi ujian pada umatnya selagi ia x mampu terima ujian itu"  jadi mai terima ujian yang di berinya ini dgn redha..

MINGGU PERTAMA SLPS KEMALANGN BERLAKU..mai bersyukur semasa mai di hospital rami rakan2 yg hadir memberi semgt..mai  sangat berterima kasih kepada kakak2 BADAR dan kawan2 ku yg sanggup menjaga mai..mai memg tidak boleh bergerak ketika itu..mai patah tulang pelvis ..tp hny patah kecil..kesakitan ku ketika itu aku anggap sebagai ubat... kamu semua nak tahu ape yang motivasi ku...ape yang menguatkan ku... ayat ini lah "ALLAH tidak akan memberi ujian pada umatnya selagi ia x mampu terima ujian itu"...setiap kali sakit menimpa mai ,mai ingt tentang ayat ini..mai perlu sabar... sampai satu ketika mai tidak tahan baru lah mai minta dicucuk kan ubat paint killer....aku terbaring lemah dan lesu selepas dicucuk jarum...tapi itu hanya seketika sahaja... mai kasihan meliahat kakak2 dan rakan2 ku yang menjaga ku ketika itu..ALLAHHUAKHBAR...SUNGGUH MEREKA SABAR MENJAGA KU.TERIMA KASIH SEMUA YANG MENJAGA KU DAN MELAWATKU.SAYANG KAMU SEMUA.. mai diibarat kan anak kecil yang hny boleh terbaring diatas katil mengharap orang membantuku.mandi..buang air..sumer atas katil.mai dapat rasakan macam mana org kurg upaya menghaddapi kehipan mereka..mai dapat rasakan air mata si tua yg tidak larat membuat apa2..semua kerja dilakukan oleh org sekelilingku...hurm...menitis air mata ku mengenangkan keadaan ku ketika itu..mai ingt pesanan mak ayah ku "jangn naik motor sara".. mai memg degil...ini lah akibatnyya... memglah niatku adalah untuk membantu kawanku yang ketika itu mahu ke air port....sampai mai lupa pesanan ibu ayah ku... nak menyesal pun x guna....sejak dari saat mai terlantar ini...mai lebih berhati2 semasa berhadapan dgn orang tua ku...mai memg anak yang nakal...hehe.. seminggu jugalah aku dirawat di hospital...macam2 org mai jumpa...ada yg gembira juga melihatku boleh bgn duduk dan sedikit2 berjalan..walaupun macam 'penguin' hehehe..sapalah yg mengelarkan aku begitu..lucu...ada juga pesakit disebelah ku menghidapi kanser usus..mai harap dia akan sembuh..doakan lah ye...hurm...memg bayk pengajaran dan teladan yang mai dapat disini...

Yg paling mai tekilan sebenarnya ,lagi 2 minggu mai nak peksa akhir..huhu..apakan daya benda nak jadi..aku jawab juga peksa..alhamdulillah carry mark mai ok2..mai bersyukur Allah membantuku..apapun mai x  boleh putus semangat...mai perlu berusaha..bila kita dah berusaha baru ALLAH akan tolong..mai pegang kata2 itu..mai cukup tak suka org kata "tawakal je la..tp x berusaha"....mana boleh macam tu..mai kalo x sempat study pun mai akan study juga bagi habis setiap bab...cz mai sangt yakin bila dah berusaha ALLAH pasti bantu walauapa jua keadaan kita pada masa itu...

 k lah nak rest jap..kaki ku lenguh la..kena baring jap...nanti ku sambung renteten kisah kemalangn mai ni ya..mai harap kamu sumer dapt pengajaran..hehe ni firt post mai dalam dunia blogger ini..merepek2 je ni..

continued....

sambung balik tintaku buat hari ini 3/5..ptg  tadi kuar jenjalan ngn kak nabila n kak flo..walaupun mereka ada exam minggudepan sanggup jugak temani ku pegi rmh makcik ku di labuan ni...

sejak mai keluar hospital ni kak yan dan kak nabilah lah yg jaga mai siang dan malam...huhu..sedih jugak tgk mereka kena jaga mai yg degil ni kan..mana x nya mereka sanggup urutkan kaki mai yang kadang2 sejuk dan tegang tiba2..hurm siksa juga..tapi mai anggap sakit ini sebagai pengahapus dosa mai yang lalu..ALLAHHUAKHBAR.....

nak tahu masa mai br lepas accident ingt kan x nak bg tahu mak ayah...dan sebenarnya patah ni memg mai tak sangka..kamu bayang kan lah x-ray dah dibuat tp DOKTOR x nak bagi tahu mai..masa tu lah saat2 derita diri mai..mai tak tahu keputusan sama ada mai punya patah ni teruk ke tak..doktor masa tu nak sembunyikan keputusan x-ray dari mai.mungkin mereka ingat mai ni tak tabah kot..mana x nya muka mai dah pucat lesu masa tu..huhuhu sedih.HARI KEDUA selepas accident baru mai tahu keaadaan mai..dan doktor pakar dtg pula hari berikutnya...kamu sume sakit hati tak..ada ke patut mai tanya la doktor ni boleh ke tak mbergerak macam ni atau ape2 lah..last kali doktor tu tanya mai"kamu ada sakit hati tak?"bisa betul...mungkin dia tgk mai risau sgt kot..lawak pun ada...hahahah..apalagi mai call la mai nye parent cz tak tahu nak mengadu kat sapa..mula2 memg nak sorok dari pengetahuan family pon..hehehe..tp hati x sedap then mai call juga bagi tahu mereka yg kebetulan masa tu tgh musim cuti dan my family sumer balik kampung di penang.abislah kecoh cerita mai accident ni...malu memg malu...then mak ayah dengan on the spot nye booking flight to go here...huhuhu...kesian mereka....dah lah jauh..mahal lagi tiket on th spot ni...mai terharu..disebabkan semangt mak ayah mai datang ni lah mai dari yang terlantar selama 4 hari mai cuba bgn dan duduk, ketika mereka datang..mai tak nak mereka sedih tgk keadaan mai...masa mula2 duduk memg pening...uina macam org nak pengsan ni...tp kekutan mak abah datg mai berjaya lawan."motivasi tu"...hehehe bila sakit ada paint killer....ingat lagi masa awal2 mai masuk u ni...mak abah ada kata"mak dan abah akan datang tgk kamu masa kamu konvo..pandai-pandailah jaga diri jangan bagi risaukan makayah..ingt tu..masih terngiang2 di kepala ku ketika mereka dtg melawat ku ketika kupatah kaki ini" mai rasa bersalah sgt masa mereka dtg..kukucup tgn makabah dan mohon maaf atas kesalahn ku ini..yang terlampau ikutkan kawan..hurm..."mak abah aku mohon maaf,maisarah tahu maisarah anak yang degil akan ku cuba ubah sikap ku ini yang keanak-anakkan ini"......."terima kasih mak abah datang melawt ku memberi semangat....mana ada mak ayah yang tak sayangkan anak nya..betulkan....alhamdulillah aku dapat hikamah nya...."rindu betul mai dgn mereka...hehe..apelagi nak cerita pasal kemalangan ni ye...

masa mai dah balik ke kampus pekse akhir sem tinggal lagi seminggu...YA ALLAH..malasnya mai ketika itu.. x ada semangat..hurm..masa mai di hospital..tiap kali mak abah dtg lawat abah ada pesan"jangan ulangi kesilapan lalu...nak bagi mak abah gembira adalah dgn tunjukkan prestasi yg baik dalam pelajaran dan jadi anak solehah"........ lalu ketika mai malas mahu study ni mai terbayangkan betapa peritnya mak ayah tanggung kos mai belajar disisni..mereka tak bagi mai pinjam ptptn..mungkin mereka nak mai guna berkat kerahan kudrat mereka mendidik anak org....mai masih ramai lagi adik beradik...hurm..mai kena fikirkan itu.."TERIMA KASIH MAK ABAH"..... jadi teringatkan ini semangat ku terus naik..aku tak perlukan pemangkin lain,mak ayah ku dah cukup buatku...selain berusaha..bertawakal dan berdoa padaNYA... 'ingtlah wahai teman yang berada jauh dari ibu ayah ingat lah pengorbanan mereka....."tak ternilai......(sedih lah pulok) lalu mai pun jalani lah minggu exam dgn tenang.hehehe tenang lah kot...jawab pekse pon dalam bilik sakit je..heheheh.. terima kasih pada si penjaga pekse ku..heheheh... kak yan dan kak nabila yang temankan ku study....hahaha..study lah sgt.....

selesai sudah minggu exam....

huhuh bosan jugak..x tahu nak buat ape.....mai ape lagi layan lah movie..lama atau baru layan je.al maklum lah tinggal sorang2...hehehe....kak yan lak x ada,pergi jalan2 k.k ngn kak loges..sampai tak ingt kami....kak nabila sibuk study...dia tinggal lagi satu paper nak abis.....ha lupalak nak bagitahu...lepas kuar dari hospital mai g fisioterapi..oklah not so bad...sedap jugak..tapi kalu lepas balik fisio memg mai letih..hahaha..mana x nya buat latihan bertatih..hehe macam baby lak..tp alhamdulillah..mai mampu berjalan tanpa tongkat.."kita kena kuat semgt.."kamu semua pernah tgk tak cerita one litre of tears ? cerita ni best..sedih...kuat semngt budak ni...mai pun nak jadi mcm dia...mai nak hargai semua org disekeliling mai..mai nak jalan macam biasa semula..seorg pelajar yang aktif bersukan.."...hehehe.....nampak nye mai x leh la masuk sukan lagi..kena bagi elok betul2....

ptg ni kak yan nak balik..seronok2..adalah org teman mai selain kak bell..hahaha..sian kak bell jaga mai sorg2..apepun terima kasih kak flo ada dtg jugak dengan kak lin yg setia menolong mai....

k lah sampai disini sahaja coretan tentg ujian ku ini...... sekarg perkembangn mai adalah   mai boleh jalan..tp x selaju macam dulu...hehehehe...dulu mai leh jadi chipsmore..kejap ada kejap x ada..sekrg org mudah kesan mai..cz lambat kot jalan..hahahaha.. ape pun 

"YA ALLAH AKU MEMOHON PADAMU AGAR KAU SIHATKAN TUBUH BADAN KU,SUPAYA AKU BOLEH MENJALANI KEHIDUPAN HARIAN SEPERTI BIASA.....AKU MEMOHON PADAMU JUGA YA ALLAH..AGAR ORANG2 YANG MEMBANTUKU DIPERMUDAHKAN URUSAN HARIAN MEREKA DAN HARAP  AKU DAN RAKAN2 KU MENDAPAT KEPUTUSAN YANG CEMERLANG DALAM PEPERIKSAAN SERTA MENJADI INSAN YANG MENGINGATIMU SERTA BERJAYA DI DUNIA DAN AKHIRAT"..AMIN....

terima kasih semua...